Summary
เพียงได้รักตราบสิ้นลมหายใจ
เหล่าเด็กสาวไร้ญาติมิตรที่ต้องไปโรงเรียนฝึกฝนพัฒนาในฐานะอาวุธสงครามใช้ชีวิตท่ามกลางคืนวันที่ต้องเรียนวิชาฆ่าคนเป็นปกติต่อให้ใครจะตาย ถึงเศร้าไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาแต่คืนหนึ่ง เธอได้พบกับมิมิ เด็กสาวตัวน้อยผู้ชุ่มโชกไปด้วยเลือด… ชีนะผู้ปรารถนาถึงความสงบสุขและมิมิผู้เป็นอมตะ มุ่งหน้าไปรบด้วยรอยยิ้มเรื่องราวเกี่ยวกับความปรารถนาอันแสนบริสุทธิ์ที่เด็กสาว 2 คนได้พบเจอในโลกซึ่งใกล้ชิดกับความตาย
ชีนะกับมิมิเริ่มชินกับการใช้ชีวิตในฐานะรูมเมทและได้มาเป็น “เพื่อน” กันทั้งสองคนตัวติดกันไม่ห่าง ไม่ว่าจะในคาบเรียน ในวันหยุด หรือในเวลาทำกิจกรรมโรงเรียนแม้ว่ามิมิจะยังถูกส่งไปรบเช่นเคย รอบล้อมไปด้วยเงาของความตายไม่เปลี่ยนแปลงก็จริง แต่ระยะห่างของทั้งคู่กลับใกล้ชิดขึ้นอย่างช้าๆทว่าความลับที่มิมิเผยออกมาเพื่อเป็นหลักฐานของมิตรภาพนั้นนำพาความสับสนอันใหญ่หลวงมาให้กับชีนะ…
ชีนะได้รู้ความจริงว่าเวลาที่มิมิผู้เป็นอมตะออกไปรบจะต้องถูกใช้งานจนกระทั่งร่างกายขาดวิ่นทุกครั้งทำให้ชีนะคิดอยากวิงวอนอย่างเอาแต่ใจกับโลกใบนี้แม้นั่นจะเป็นเพียงคำขอแสนปกติธรรมดาก็ตามว่าไม่อยากให้มีใครบาดเจ็บ ไม่อยากทำให้ใครบาดเจ็บทั้งนั้นต่อให้ตัวเองจะไร้กำลัง แต่อย่างน้อยชีนะก็จะหาสิ่งที่ตัวเองพอทำได้เพื่อมิมิทันทีที่ตัดสินใจก้าวไปข้างหน้าเช่นนั้น เซรันซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นของชีนะกลับต้องไปออกรบพร้อมกับมิมิด้วยอีกคน…
มิมิเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์ที่เพื่อนสนิทตายไปต่อหน้า เกิดอาการสับสนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่เมื่อชีนะได้เห็นภาพอันน่าปวดใจแบบนั้นจึงนั่งไม่ติด มุ่งหน้าไปหาอาจารย์ฟรานเพื่อหาคำตอบว่าในตอนนี้ตัวเองสามารถทำอะไรได้บ้างและนั่นทำให้พบว่าเวทมนตร์ของชีนะเป็นเวทมนตร์ประเภทเดียวกับแม่ของมิมิผู้ใช้เวทชุบชีวิต…
ชีนะค้นพบว่าเวทมนตร์ของตัวเองคือสายเยียวยา จึงตั้งใจฝึกฝนทุกวันเพราะอยากทำตัวเป็นประโยชน์ต่อมิมิแม้ว่าตัวเองจะไปสนามรบไม่ได้ทว่าทางด้านมิมิกลับเริ่มใช้พลังอย่างบ้าระห่ำยิ่งกว่าเดิมโดยไม่สนว่าร่างกายตัวเองจะแหลกสลายถึงจะขอให้เลิกสู้อย่างมุทะลุ แต่มิมิก็ไม่ยอมฟังก่อให้เกิดความขัดแย้งขึ้นจากความห่วงใยกันของคนทั้งคู่…