คำขอวันละข้อจากสาวน้อยเดียวดาย

คำขอวันละข้อจากสาวน้อยเดียวดาย

ซากุราอิ อายากะเป็นนักเรียนดีเด่นที่เรียนดีกีฬาเด่นทว่าเธอทำพลาดในการสอบเข้าม.ปลายเพราะแพ้แรงกดดันในสนามจริง จึงต้องเข้าเรียนในโรงเรียนสำรองแทนอายากะกลัดกลุ้มเรื่องที่เธอจะทำพลาดในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้อีกแล้วจึงได้ทำสัญญาลับๆ กับอาจารย์เองาวะผู้เป็นอาจารย์ประจำชั้นที่บอกว่า “หากเกลี้ยกล่อมนักเรียนที่ไม่ยอมมาโรงเรียนนี้ได้จะเขียนจดหมายรับรองกับมหาวิทยาลัยที่เธออยากเข้าให้เอง”… แต่ฮอนดะ โซระ คนที่เธอต้องเกลี้ยกล่อมคนนั้นกลับรู้เรื่องสัญญาเข้าซะได้โซระบอกว่า “หากยอมฟังคำขอวันละข้อจะยอมปิดปากเงียบและมาโรงเรียนก็ได้”แล้วเข้าจูบอายากะโดยไม่ให้ตั้งตัว…

“หากเกลี้ยกล่อมนักเรียนที่ไม่ยอมมาโรงเรียนให้มาเรียนได้ จะเขียนจดหมายรับรองให้กับมหาวิทยาลัยที่เธอกยาเข้าให้เอง” ฮอนดะ โซระล่วงรู้ข้อตกลงนี้กับอาจารย์เข้า ซากุราอิ ฮายากะ จึงต้องยอมฟัง “คำขอ” วันละข้อเพื่อให้โซระมาโรงเรียนอายากะที่ได้อยู่กับโซระบ่อยขึ้น เริ่มคิดขึ้นมาทีละนิดว่า “ฉันอยากเป็นอะไรกับคุณฮอนดะกันแน่?” ในตอนนั้น นักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่อย่างโมรินากะ วากานะ ก็รุกเข้าหาโซระจนเป็นเพื่อนกัน ทำให้อายากะที่มองอยู่นั้นรู้สึกว้าวุ่นในใจมิหนำซ้ำ วากานะยังมาเห็นตอนที่โซระกับอายากะจูบกันหลังเลิกเรียนอีก…

ด้วยความช่วยเหลือ (?) ของนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่อย่างโมรินากะ วากานะ ซากุราอิ อายากะกับฮอนดะ โซระจึงได้ลงแข่งวิ่ง 2 คน 3 ขาในงานกีฬาจนได้มาเป็น “เพื่อน” กันในที่สุดทว่าโซระที่ได้มาอยู่ในห้องของอายากะตามลำพังทำท่าจะอ้าง “คำขอ” และจูบ แต่กลับล้มเลิกกลางคันอายากะที่เห็นโซระเป็นแบบนั้นก็สับสนที่ตนรู้สึกคลุมเคลือในใจทำให้ความสัมพันธ์เก้ๆ กังๆ ยิ่งกว่าเก่าเสียอีก
“…ในเมื่อตอนนี้เป็น “เพื่อน” กันแล้วจะไม่จูบก็ไม่แปลก..สินะ” ปลายทางความสัมพัรธ์ของอายากะกับโซระที่เชื่อมโยงกันด้วย “คำขอ” นั้นจะเป็นเช่นไร…

ถึงจะยังทำตัวไม่ถูกกับระยะห่างที่ดูเก้ๆ กังๆ แต่อายากะตัดสินใจว่าจะเผชิญหน้าด้วยใจที่ “อยากรู้จักโซระให้มากกว่านี้”
ทันทีที่ทั้งสองคนคิดว่าในที่สุดก็สื่อใจถึงกันได้เสียที แม่ของโซระที่หายหน้าไปนานก็กลับมาพร้อมบอกอย่างเผด็จการว่าตนจะไปอยู่กับคู่แต่งงานใหม่ที่ฮอกไกโดและจะให้โซระย้ายโรงเรียนตามไปด้วย
อายากะรู้สึกรับไม่ได้ จึงตั้งใจจะคุยกับแม่ของโซระโดยตรง แต่ก็ถูกไล่ตั้งแต่หน้าประตู “คนอย่างเราที่เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น ทำอะไรไมได้เลยเหรอ..” อายากะเกือบจะยอมแพ้ แต่ได้พี่ชายและพวกวากานะคอยผลักดันจึงรุดหน้าไปยังสนามบินที่ทั้งสองคนอยู่เพื่อบอกความรู้สึกที่แท้จริง
เลิฟคอเมดี้ชีวิตวัยรุ่นลับๆ ระหว่างหัวหน้าห้องจอมโก๊ะกับเด็กตัวปัญหาหน้านิ่ง(?)!

“โซระจะย้ายโรงเรียน…” อายากะเกือบจะยอมแพ้ แต่เพราะได้พี่ชายกับเพื่อนร่วมชั้นคอยผลักดัน จึงมุ่งหน้าไปต่อรองกับแม่ของโซระโดยตรง มันอาจเป็นเพียงความเอาแต่ใจของเพื่อนร่วมชั้นคนนึง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากแยกจากโซระไปอยู่ดี…เมื่อโซระเห็นอายากะซื่อสัตย์ต่อใจตัวเองแบบนั้น จึงตัดสินใจเปิดเผยใจจริงของตัวเองบ้างทำให้แม่ของโซระยอมแพ้และจากไปโดยกล่าวทิ้งท้ายเพียง “ดูแลตัวเองเอาละกัน”ทั้งคู่สารภาพความในใจต่อกันและกัน และได้เป็นคนรักกันอย่างเต็มตัว ระหว่างที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตในฐานะคนรักอย่างสงบสุข วันหนึ่ง โซระก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าสอบซ้อมได้คะแนนไม่ถึงค่าเฉลี่ยห้ามแตะเนื้อต้องตัวฉัน 1 เดือน” เพื่อพิชิตอาการประหม่าในสนามจริงของอายากะ แต่นั่นมันช่างโหดร้ายสำหรับอายากะเหลือเกิน…

“พอได้ชอบโซระ ก็ซื่อสัตย์กับใจตัวเองได้มากขึ้น” ผ่านคริสต์มาส พ้นปีใหม่…ทั้งคู่ร่วมสร้างความทรงจำในฐานะคนรักไปด้วยกันในที่สุดอายากะก็ค้นพบสิ่งที่ตัวเอง “อยากทำ” พอได้เห็นอายากะที่เป็นเช่นนั้น โซระจึงเริ่มคิดเกี่ยวกับความฝันของตัวเองบ้าง เมื่ออายากะกับโซระอยู่ด้วยกันในฐานะคนรักได้สักพักก็เริ่มรู้สึกอยากให้คนรอบตัวรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเธอก้าวแรกคือการบอกโฮนามิกับจิซึรุแต่ก็ยังเค้นความกล้าออกมาไม่ได้เสียทีจังหวะนั้น วากานะเสนอไอเดียว่าให้บอกตอนไปทัศนศึกษา…

เลิฟคอเมดี้ชีวิตวัยรุ่นระหว่างหัวหน้าห้องจอมโก๊ะกับเด็กตัวปัญหาสีหน้าไร้อารมณ์(?) ได้มาถึงบทสรุปแล้ว!